Maandag 6 mei 2019
Vol goede moed beginnen we aan onze tweede en tevens laatste
week. De dag start helemaal fijn als je een paar warme druppels water onder de
douche kunt opvangen. Sommigen van ons hebben namelijk nog steeds niet warm
gedoucht. Na het ontbijt verzamelen we ons bij de bus, om te vertrekken
richting de scholen. Het is vandaag weer stuivertje wisselen, sommige mensen
moeten nog even uitzieken, anderen zijn gelukkig weer opgeknapt en kunnen weer
mee. Op sommige scholen is vandaag de insteek om contact te leggen met een
nieuwe buddy en op andere scholen wordt er voortgeborduurd op de contacten die
vorige week gemaakt zijn. We zijn benieuwd of we vandaag de verschillende
werkvormen die we vorige week vrijdag in de workshops hebben aangeboden, terug
zien tijdens de lessen die worden gegeven door onze Malawiaanse collega’s. Niet
alleen voor hen is het een enorme uitdaging om nieuwe werkvormen uit te
proberen, maar ook voor ons is het nog steeds wennen om te werken met beperkte
middelen. We merken dat we toch best creatief kunnen zijn! Bijvoorbeeld tijdens
de rekenlessen, wanneer we de kinderen eerst steentjes laten zoeken en hier
vervolgens op – en aftreksommen mee laten uitvoeren. De verschillen tussen de drie
scholen waar we werken is groot. Aan de ene kant worden we soms ontzettend
verrast door wat er allemaal opgepikt wordt, aan de andere kant is het soms
verdrietig om te zien hoe beperkt motivatie er is. Dit heeft vaak ook te maken
met de voorwaarden en de structuur die op school aanwezig is of zou moeten
zijn. Aan het eind van de dag halen we iedereen weer op bij de scholen. In de
bus hebben we dan even tijd om de dag met elkaar te bespreken en ervaringen uit
te wisselen. Daarna trekt al gauw de omgeving onze aandacht weer, want we
blijven ons verbazen over hoe indrukwekkend Malawi is. Langs de kant van de weg
zie je de meest bijzondere dingen, waaronder geitjes die met vastgebonden
pootjes achterop de fietstaxi worden vervoerd, een fietsenwinkel die bestaat
uit drie buitenbanden en een fietsbel, vrouwen achterop de fiets met enorme
fruitmanden op hun hoofd en een kind op haar buik en op haar rug, overal fleurig
wasgoed dat hangt te drogen en werkmannen die bij 35 graden met stenen aan het
sjouwen zijn. Al dit bijzonders laat ons de drukte van een schooldag vergeten
en zorgt ervoor dat we dagdromen over dit mooie land. Waarna we weer uit onze
gedachten opschrikken door het plotselinge remmen van de bus als er weer eens
een geit met gevaar voor eigen leven de weg oversteekt.
Reacties (19)